یکی از بهترین تعاریف این حوزه، مربوط به مؤسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) می باشد:
"رایانش ابری مدلی است برای فراهم کردن دسترسی آسان، بر اساس تقاضای کاربر از طریق شبکه، به مجموعهای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (مثل: شبکهها، سرورها، فضای ذخیرهسازی، برنامههای کاربردی و سرویسها) که این دسترسی بتواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع یا نیاز به دخالت مستقیم فراهمکننده سرویس، به سرعت فراهم شده یا آزاد گردد."
به زبان ساده تر، رایانش ابری، مدلی است که در آن مجموعهای از منابع، میتوانند بر اساس درخواست کاربر و بر بستر یک شبکه در اختیار وی قرار گیرند.
اگر کمی از فضای فناوری اطلاعات فاصله بگیریم، وسایط حمل و نقل عمومی مثال بسیار خوبی برای درک مفهوم فوق است. ما در زمان استفاده از مترو، مالک آن نیستیم، اما اجازهی استفاده از آن را برای مدت و مسیر مشخصی، در اختیار میگیریم و از منافع آن بهره مند میشویم. مسلما امکان برپا سازی شبکهی حمل و نقلی به وسعت و ابعاد مترو، برای هیچ یک از استفاده کنندگان، میسر و مقرون به صرفه نیست. اما همهی استفاده کنندگان از آن، میتوانند به سادهترین و ارزانترین شکل ممکن از مزایای آن بهره مند گردند.
تکنولوژی رایانش ابری را میتوان از نقطه نظرهای گوناگونی دستهبندی نمود. از منظر حوزهی ارائه سرویس، رایانش ابری در سه دستهی کلی طبقهبندی میشود:
ذکر این نکته ضروری است که در هر سه گونه ی مورد اشاره، ما در حال استفاده از منابع مورد نیاز خود از طریق شبکه هستیم و به همین جهت مرزبندی مطلق بین این سه گونه در بسیاری مواقع نشدنی است. و در فضای واقعی، این سه گونه، در بر گیرندهی یکدیگر هستند. به عنوان مثال، زمانی که ما در حال استفاده از سرویس Gmail، بخشهایی از زیر ساخت و بستر تدارک دیده شده برای ارائه سرویس نرمافزار مورد نظر را نیز استفاده میکنیم. تصویر زیر، دیدگاه بهتری نسبت به این طبقهبندی در اختیار ما قرار خواهد داد.
موثرترین روشهای تبلیغاتی در فضای ابری
چگونه در فضای ابری تبلیغات کنیم؟